ਅਹਮਦ ਸ਼ਾਹ ਅਬਦਾਲੀ ਦੀ ਹਾਰ ਦਾ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਲਈ ਉਸਦੇ ਬੇਟੇ ਤੈਮੁਰ ਸ਼ਾਹ ਨੇ ਅਮ੍ਰਿਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਸਰੋਵਰ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਵਲੋਂ ਭਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਸਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਿਹੰਗ ਸਿੱਖ ਭਾਈ ਭਾਗ ਸਿੰਘ ਨੇ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਤਲਵੰਡੀ ਸਾਬੋ ਆਕੇ ਦਿੱਤੀ। ਖਬਰ ਸੁਣਕੇ ਬਾਬਾ ਜੀ ਕ੍ਰੋਧ ਵਿੱਚ ਆ ਗਏ ਅਤੇ ਆਪਣੇ 16 ਸੇਰ ਦੇ ਖੰਡੇ (ਦੋ ਧਾਰੀ ਤਲਵਾਰ) ਨੂੰ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਚੁੱਕ ਕੇ, ਬਾਕੀ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਗੋਹਲਵੜ ਪਿੰਡ (ਅਮ੍ਰਿਤਸਰ ਸਾਹਿਬ) ਆਕੇ ਮੁਗਲ ਫੌਜ ਨੂੰ ਲਲਕਾਰਿਆ। ਘਮਾਸਾਨ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਬਾਬਾ ਜੀ ਦਾ ਸਾਮਣਾ ਸੇਨਾਪਤੀ ਜਮਾਲ ਖਾਂ ਵਲੋਂ ਹੋਇਆ ਦੋਨਾਂ ਹੀ ਵਲੋਂ ਇੱਕ ਵਰਗਾ ਵਾਰ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬਾਬਾ ਜੀ ਅਤੇ ਸੇਨਾਪਤੀ ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਧੜ ਵਲੋਂ ਵੱਖ ਹੋ ਗਏ। ਲਿਖਣ ਵਾਲੇ ਲਿਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਵੇਖਕੇ ਮੌਤ ਹੰਸਣ ਲੱਗੀ ਕਿ ਮੈਂ ਵੱਡੇ–ਵੱਡੇ ਸੂਰਮਾਂ ਜਿੱਤ ਲਏ ਹਨ।
ਉਦੋਂ ਅਚਾਨਕ ਦੀ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਅਨੋਖੀ ਘਟਨਾ ਹੋਈ, ਜਿਸਦੀ ਮਿਸਾਲ ਇਤਹਾਸ ਵਿੱਚ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ। ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਹਰਕੱਤ ਵਿੱਚ ਆਇਆ। ਬਾਬਾ ਜੀ ਨੇ ਸਿੱਧੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਖੰਡਾ ਅਤੇ ਉਲਟੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਸੀਸ ਟਿਕਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਲੜਨ ਲੱਗ ਗਏ, ਇਹ ਵੇਖਕੇ ਮੁਗਲ ਭੁਚੱਕੇ ਹੋਕੇ ਅਜਿਹੇ ਭੱਜੇ ਕਿ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ। ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਨਵੰਬਰ ਸੰਨ 1757 ਵਿੱਚ ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਸ਼੍ਰੀ ਹਰਿਮੰਦਿਰ ਸਾਹਿਬ, ਅਮ੍ਰਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਪਰਿਕਰਮਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਸੀਸ ਭੇਂਟ ਕਰਕੇ ਆਪਣਾ ਪ੍ਰਣ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ। ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਪਰਿਕਰਮਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹੀਦੀ ਸਥਾਨ ਸੋਭਨੀਕ ਹੈ।
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ❤️🙏 ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ❤️❤️🙏