ਗੋਰਖਨਾਥ ਤੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ – (ਭਾਗ-6)
ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਜਦੋ ਸਿੱਧ ਮੰਡਲੀ ਨੂੰ ਮਿਲੇ ਤਾ ਸਿਧਾਂ ਦੇ ਗੁਰੂ ਗੋਰਖਨਾਥ ਨੇ ਕਈ ਸਵਾਲ ਕੀਤੇ। ਇੱਕ ਵਾਰਤਾ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੈ
ਗੋਰਖ ਨੇ ਕਿਆ ਹੇ ਨਾਨਕ ਤੁਸੀ ਜੋਗ ਦਾ ਭੇਖ ਧਾਰੋ ਗੁਰੂ ਵਾਲੇ ਬਣੋ ਨ-ਗੁਰੇ ਦੀ ਗਤਿ ਨਹੀ।
ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਗੋਰਖ ਅਸੀਂ ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਗੁਰੂ ਵਾਲੇ ਹਾਂ ਨਿਗੁਰੇ ਨਹੀਂ।
ਗੋਰਖ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕੌਣ ਹੈ ਤੇਰਾ ਗੁਰੂ ? ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਕੋਈ ਸਿਫਤ ਦਸੋ ? ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਉਚਾਰਿਆ
ਕਰਤਾਰ ਸਾਡਾ ਗੁਰੂ ਹੈ ਤੇ ਸਿਫ਼ਤ ਹੈ ਉਸ ਦੀ
ਆਦਿ ਸਚੁ ਜੁਗਾਦਿ ਸਚੁ ॥
ਹੈ ਭੀ ਸਚੁ ਨਾਨਕ ਹੋਸੀ ਭੀ ਸਚੁ ॥੧॥
ਸੁਣ ਕੇ ਗੋਰਖ ਕਹਿੰਦਾ ਸਤਿ ਤਾਂ ਫਿਰ ਸਭ ਕੁਝ ਹੈ ਸਭ ਜੀਵ ਜੰਤੂ ਸਤਿ ਨੇ ਫਿਰ ਤਾਂ ਕਰਤਾਰ ਤੇ ਜੀਵਾਂ ਦੀ ਸਿਫਤ ਇਕੋ ਹੋਈ??
ਸਤਿਗੁਰੂ ਕਹਿੰਦੇ ਨਹੀ ਨਾਥ ਜੀ ਸਭ ਕੁਝ ਸਤਿ ਨਹੀ ਸਭ ਕੁਝ ਬਣਦਾ ਮਿਟਦਾ ਆ ਜਨਮ ਮਰਣ ਚ ਹੈ ਦੁਖ ਸੁਖ ਚ ਹੈ ਸਤਿ ਤਾਂ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਹੈ ਜੋ ਜਨਮ ਮਰਣ ਚ ਨਹੀ ਸੁਖ ਦੁਖ ਤੋ ਨਿਆਰਾ ਹੈ
ਫਿਰ ਗੋਰਖ ਨੇ ਕਿਹਾ ਠੀਕ ਹੈ ਪਰ ਇੱਕ ਤੋਂ ਸਭ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਪੁੱਤ ਨੇ ਤੇ ਪੁਤ ਪਿਉ ਵਰਗਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ …..
ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਫਿਰ ਸਮਝਾਉਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਗੋਰਖ ਤੂੰ ਸਮਝਿਆ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੇ ਪੁੱਤ ਪੈਦਾ ਹੋਵੇ ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਪੁੱਤ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਜਾਵੇ ਵੈਦ ਕੋਲੋਂ ਇਲਾਜ ਕਰਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਫਿਰ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਉਸਤਾਦ ਕੋਲ ਭੇਜ ਕੇ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਲਿਖਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਉਹ ਸਿਆਣਾ ਬਣਦਾ ਹੈ ਲਾਇਕ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਜਾਕੇ ਉ ਆਪਣੇ ਬਾਪ ਦੇ ਤਖ਼ਤ ਤੇ ਬੈਠਣ ਦੇ ਜੋਗ ਬਣਦਾ ਏਦਾ ਸਭ ਜੀਵ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਆ ਪਰ ਬੀਮਾਰ ਤੇ ਅਗਿਆਨੀ ਪੁੱਤ ਅਰਗੇ ਆ
ਜਦੋਂ ਪੂਰਨ ਗੁਰੂ ਮਿਲਦਾ ਉ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੀ ਦਵਾਈ ਦਿੰਦਾ ਉਹਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ ਹਉਮੈ ਤੇ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦੇ ਰੋਗ ਕੱਟੇ ਜਾਂਦਾ ਆ ਗੁਰੂ ਦੇ ਗਿਆਨ ਨਾਲ ਅਗਿਆਨਤਾ ਦਾ ਹਨੇਰਾ ਦੂਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੀਵ ਗੁਣਵਾਨ ਹੋ ਕੇ ਸੱਚ ਦਾ ਰੂਪ ਬਣਦਾ ਜਵਾਬ ਸੁਣਕੇ ਸੁਣ ਗੋਰਖ ਚੁਪ ਹੋ ਗਿਆ
ਸਰੋਤ ਪਰਚੀ ਦਸਵੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਕੀ
ਗੁਰੂ ਬਚਨ ਨੇ
ਸਤਿਗੁਰੁ ਖੋਟਿਅਹੁ ਖਰੇ ਕਰੇ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥
( ਭਾਵ ਗੁਰੂ ਖੋਟਿਆਂ ਨੂੰ ਖਰੇ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ਵਿਗੜਿਆਂ ਨੂੰ ਸਵਾਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ)
ਨੋਟ ਅ ਘੱਗੇ ਨੇਕੀ ਢੱਡਰੀ ਅਰਗੇ ਆਪੂੰ ਬਣੇ ਛਲਾਰੂ ਜਹੇ ਵਿਦਵਾਨ ਵੀ ਸੁਣ ਲੈਣ ਪੜ੍ਹ ਲੈਣ ਜੇੜੇ ਚਵਲਾ ਮਾਰਦੇ ਕੁਦਰਤ ਹੀ ਰੱਬ ਆ ਕਰਤਾ ਆ ਹੋਰ ਰੱਬ ਰੁੱਬ ਹੈਨੀ
ਮੇਜਰ ਸਿੰਘ
ਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ
ਜਗਤ ਗੁਰੂ ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪੁਰਬ ਨੂੰ ਮੁਖ ਰੱਖਦਿਆ ਛੇਵੀਂ ਪੋਸਟ